روش درمان فتودینامیک (PDT) نوعی درمان سرطان است که از تلفیق یک ماده شیمیایی به نام حساسکننده نوری و نوعی خاص اشعه که باعث کشتن سلولها می شود حاصل میشود. اگرچه روش PDT به طور گستردهای جهت درمان سرطان پوست مورد استفاده قرار گرفته با این حال استفاده از آن برای درمان سرطان های عمیق تر یکی از مشکلات عمده پیش رو است چرا که نور لازم جهت انجام PDT قادر به نفوذ به مناطق عمقی بافتها نیست.
به گزارش سرویس فنآوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، محققان دانشگاه تگزاس برای رفع این مشکل نوع جدید PDT را عرضه کردهاند که در آن نور به کمک نانوذرات درخشانی که به آنها مواد تحریک شونده با نور متصل می باشند ایجاد میشود.
موقعی که ترکیب نانو ذره- ماده تحریک شونده با نور به سمت یک تومور هدایت می شوند و به کمک اشعه X یا سایر منابع تابش تحریک می شوند، ذرات شروع به تولید نور کرده و مواد تحریک شونده با نور فعال میشوند. با استفاده از این ایده جدید درمانی هیچگونه نور خارجی برای فعال کردن ماده تحریک شونده با نور در درون تومورها نیاز نیست و از این رو ضخامت بافتها یک عامل محدود کننده برای استفاده از PDT نخواهد بود. از طرفی با توجه به اینکه تابش اشعه و فتودینامیک درمانی با هم تلفیق شده و با هم اتفاق میافتند لذا تخریب تومور به صورت موثرتری اتفاق می افتد.
با توجه به اینکه اشعه X قادر به نفوذ به بافتهای عمقی است از آن می توان برای درمان تومورهای عمقی استفاده کرد. به این دلایل روش مذکور، راهکاری ساده اما موثر برای درمان سرطان ارائه کرده است.
برای دستیابی به کاربردهای عملی، مجموعه نانو ذره – پورفیرین بایستی به کمک حاملهایی همچون آنتیبادیها، پیتیدها، لیپوزوم ها و سایر ملکولهای فعال به سلولهای تومور انتقال داده شوند.
به گزارش ایسنا از ستاد ویژه توسعه فنآوری نانو، برای طراحی این حاملها افراد بایستی به اثر آنها بر مقدار تولید اکسیژن فعال توجه داشته باشند. در این مطالعه محققان از اسیدفولیک برای هدفگیری گیرنده های فولات در سلولهای سرطانی استفاده کردند.
نتایج آنها نشان داد که اسیدفولیک هیچ اثری بر روی مقدار تولید اکسیژن فعال در مجموعه نانوذره ندارد. از این سیستم به طور عملی جهت انجام روشهای فعال سازی به کمک نور می توان استفاده کرد.
نتایج این مطالعه در مجله Applied Physics Letters منتشر شده است.